١. مقدمه

يكي از روشهاي توليد، ريختهگري ميباشد. تاريخچة ريختهگري به ٤٠٠٠ سال قبل از ميلاد برميگردد يعني هنگامي كه بشر از اين روش براي توليد زيورآلات، نوك پيكان تير از جنس مس و ديگر وسايل استفاده ميكرد.

اساسا فرايندهاي ريخته گري مواد شامل ريختن فلز مذاب به داخل حفرههاي يك قالب ميباشد كه بعد از خنك شدن فلزمذاب و منجمدشدن به شكل حفره هاي قالب درميآيد. فرايندهاي ريخته گري قابليت توليد با اشكال پيچيده به صورتيكپارچه و با حفرههاي داخلي را دارد. توليد قطعات خيلي بزرگ، خيلي كوچك و قطعات حفره دار با اين روش بسياراقتصادي است. از قطعات معروف توليد شده با اين روش ميتوان بدنة موتور، سيلندر، سرسيلندر، پوستة جعبه دنده وديفرانسيل، پيستون، ديسكهاي توربين، چرخهاي واگن قطار و وسايل مصنوعي تزييني نام برد.

تقريبا تمامي فلزات را ميتوان ريخته گري كرد و به شكل نهايي مطلوب (يا در حد شكل نهايي) و تنها با عمليات پاياني اندكي تبديل نمود. با كنترل مناسب ماده و پارامترهاي فرايند ميتوان قطعاتي با خواص يكسان در تمامي نقاط آن توليد كرد .

 فاكتورهاي مهم عمليات ريختهگري شامل موارد زير است:

١. جريان فلز مذاب به داخل حفره ها

٢. منجمدشدن ١ فلز از حالت فاز مذاب و تغييرات حجمي ٢ مربوط

٣. انتقال حرارت در هنگام تبديل شدن مذاب به جامد و خنك شدن فلز داخل قالب

٤. نوع مادة قالب

٢. انواع فرايندهاي ريخته گري